Άρθρο της Ντόρας Μπακογιάννη
H συσσώρευση χρεών και ελλειμμάτων, αποτελεί δυστυχώς πάγιο χαρακτηριστικό του ελληνικού πολιτικού συστήματος, τόσο στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, όσο και διαχρονικά. Ταυτόχρονα η κρίση, και το ίδιο το ύψος του δημοσίου χρέους, έχει θέσει σε έμπρακτη αμφισβήτηση το συμβόλαιο μεταξύ των γενεών, καθώς όλο και περισσότεροι νέοι εγκαταλείπουν την χώρα αναζητώντας καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να αναζητήσουμε θεσμικούς τρόπους προστασίας της ελληνικής κοινωνίας από τη βασική αυτή αδυναμία του πολιτικού μας συστήματος....
Γι΄ αυτό πρότεινα, ήδη από τον περασμένο Μάρτιο κάτι που υποστηρίζει η Δημοκρατική Συμμαχία από την ιδρυτική της Διακήρυξη, την εισαγωγή και στην Ελλάδα του «δημοσιονομικού κανόνα», ο οποίος θέτει συνταγματικά όρια στη δημοσιονομική επέκταση. Είναι αδιανόητο το έθνος, εν καιρώ ειρήνης, να φθάνει, αλόγιστα, στα όρια της καταστροφής. Αυτό δεν επιτρέπεται να ξανασυμβεί. Οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να συζητήσουν, με πνεύμα εθνικής συνεννόησης, την θέσπιση στο ελληνικό Σύνταγμα ενός δημοσιονομικού κανόνα ο οποίος, χωρίς να παρεμποδίζει την άσκηση της μακροοικονομικής πολιτικής, να εξασφαλίζει μεσοπρόθεσμα τη διατήρηση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και την πιστή τήρηση των ευρωπαϊκών μας υποχρεώσεων.
Η αλήθεια είναι ότι κόμματα και πολιτικοί στη χώρα μας είναι δέσμιοι των πελατειακών σχέσεων και εξαρτήσεων. Αποδεχθήκαμε αδύναμοι να αντισταθούμε στις πιέσεις για ρουσφέτια και χάρες που μας ζητάνε οι ψηφοφόροι μας. Ενδίδοντας δε σε αυτές τις πιέσεις αναπαράγουμε το πελατειακό και κομματικό κράτος. Γι’ αυτό πρέπει να παραδειγματιστούμε από τον Οδυσσέα: Όπως αυτός έδεσε τον εαυτό του στο κατάρτι και έβαλε κερί στα αυτιά του για να μην γοητευτεί από τις Σειρήνες, έτσι και εμείς οι πολιτικοί χρειαζόμαστε ένα εργαλείο που θα μας εμποδίζει να ενδίδουμε στις πελατειακές πιέσεις. Ο δημοσιονομικός κανόνας είναι η απάντηση. Μπορεί να βάλει αποτελεσματικό φραγμό στην υποθή-κευση του μέλλοντος των παιδιών μας από τις υπέρμετρες δαπάνες, την αλόγιστη επέκταση του κράτους και τα ρουσφέτια των γονιών τους..
Η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση αντιμετωπίζουν την πρόταση περί δημοσιονομικού κανόνα μέσα από το παραμορφωτικό πρίσμα του Μνημονίου. Για το ΠΑΣΟΚ, η πρόταση έρχεται σε αντίθεση με όλα όσα έλεγε και έπραττε ως κόμμα επί τριάντα χρόνια καθώς καλείται να προχωρήσει σε ρυθμίσεις στις οποίες δεν πιστεύει. Η δε Νέα Δημοκρατία, όπως δήλωσε ο πρόεδρός της, δεν τον αντιμετωπίζει ως μια μεταρρυθμιστική επιλογή που θα μας επιτρέψει να επιτύχουμε μελλοντικά πρωτογενή πλεονάσματα και δυναμικούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης. Αντιθέτως πιστεύει ότι όλα αυτά πρέπει να τα ξεπεράσουμε το συντομότερο ώστε να επανέλθουμε γρηγορότερα στον παλαιό κοινωνικά επιζήμιο αλλά εκλογικά προσοδοφόρο δρόμο των υψηλών ελλειμμάτων και του υπερβολικού δανεισμού.
Απορρίπτοντας τον δημοσιονομικό κανόνα η μηδενιστική Αριστερά και η λαϊκιστική Δεξιά, συμμαχόντας για άλλη μια φορά, στην ουσία επιθυμούν τη διαιώνιση του πελατειακού και κομματικού κράτους. Η Δημοκρατική Συμμαχία βρίσκεται στον αντίποδα αυτών των καταστρεπτικών λογικών. Χτίζει βήμα-βήμα μέσα σ΄ ένα περιβάλλον γενικευμένης δυσπιστίας, ένα νέο χώρο ευθύνης και πολιτικής τόλμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου