Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Έπρεπε να ζεις, Ανδρέα...

Υπήρξε αναμφίβολα ο πιο... «τυχερός» πολιτικός της Ιστορίας.

Του «έκατσαν» χρυσές ευκαιρίες, για τις οποίες ο ίδιος όχι μόνο δεν εργάστηκε, αλλά και τις πολέμησε! Όπως η είσοδος της Ελλάδας στην ΕΟΚ που συνέπεσε με τον ερχομό του στην εξουσία, το 1981.

Καπηλεύτηκε όσο κανείς άλλος το μεταδικτατορικό αντιαμερικανισμό των Ελλήνων. Εκείνος, ο κατεξοχήν αμερικανοτραφής πολιτικός της ελληνικής Ιστορίας. Ο μόνος που είχε δώσει όρκο στην αμερικάνικη σημαία...

Συνεργάστηκε και «συντρόφιασε» με τους μεγαλύτερους Δικτάτορες, ενώ το έπαιζε υπέρμαχος της Δημοκρατίας! Καντάφι, Ζίβκοφ, Χότζα, Γιαρουζέλσκι, Σαντάμ Χουσεΐν, ήταν μερικά από τα... εκλεκτά «μπουμπούκια»-σύμβολα του «Τρίτου Δρόμου προς το Σοσιαλισμό», που κήρυττε διαπρυσίως στο ελληνικό αποχαυνωμένο πόπολο.

Ένας-ένας κατέρρευσαν οι αιμοσταγείς Τύραννοι, οι επιφανείς Φίλοι του Ανδρέα.

Ο ίδιος πρόλαβε και... έφυγε από τη ζωή, προτού να δει όλο του το είναι -πολιτικό, ιδεολογικό, ηθικό- να κομματιάζεται κάτω από την αμείλικτη νέμεση της Ιστορίας.

Κυρίως, προτού να δει τον ίδιο τον πρωτότοκο (;) γιο του να προσπαθεί όπως-όπως να αποκαθηλώσει τα φαντάσματα της «Αλλαγής», τα ρημάδια και τα τσακίδια του ολέθριου περάσματός του από την εξουσία...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου