Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Ολόκληρη η συνέντευξη-εξομολόγηση της Ντόρας στο σημερινό CRASH και το Γιώργο Τράγκα! (Β΄ Μέρος)

Η συζήτηση με τη Ντόρα πάει στο «καυτό» θέμα της Siemens, των σκανδάλων και του... μαύρου χρήματος που μπαίνει στα ταμεία των κομμάτων. Κάθε εβδομάδα διαβάζουμε δημοσιεύματα εδώ και έξω που αναφέρονται σε μίζες που κατέληξαν στις τσέπες Ελλήνων πολιτικών. «Εσύ τι πιστεύεις;», τη ρωτάω. «Με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών που έχετε ψηφίσει, μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει τους “κλέφτες”».
«Πιστεύω ότι έχει ένα μεγάλο μέρος αλήθειας αυτή η ιστορία. Δεν πιστεύω ότι βγαίνει η γερμανική Δικαιοσύνη στα καλά καθούμενα, να μιλήσει για ανθρώπους με ονοματεπώνυμο. Δεν έχω στοιχεία για κανέναν προσωπικά, για να είμαι ξεκάθαρη, αλλά έχω ακούσει πολλά. Επειδή, όμως, πολλά μπορεί να λέγονται στον αέρα, είναι υποχρέωση του ελληνικού πολιτικού συστήματος να αλλάξει τους νόμους του. Νομίζω ότι σε αυτό, πλέον, είμαστε όλοι σύμφωνοι. Κάποτε ήμασταν μια θλιβερή μειοψηφία, που λέγαμε ότι ο νόμος περί ευθύνης υπουργών θα καταντήσει να εκθέσει το πολιτικό σύστημα κι όχι να το προστατέψει. Σήμερα, δικαιωνόμαστε εμείς που τα λέγαμε αυτά. Κατόπιν εορτής όμως! Η ζημιά στο σύνολο του πολιτικού συστήματος έχει γίνει και ο κόσμος ακούει πολιτικούς και σου λέει “άντε βρε, όλοι κλέφτες είναι”. Άρα, δεν προστατέψαμε ούτε εαυτόν. Δεύτερον, δεν ψάξαμε, δεν μας δόθηκε η δυνατότητα να ερευνήσουμε, λόγω του συστήματος αυτού, σοβαρά αυτούς που μπορεί ενδεχομένως να είναι μπλεγμένοι.
Τρ.: Κατά τη γνώμη σου είναι πολλοί οι κλέφτες; Εσύ έχεις τις καλύτερες σχέσεις με τους Γερμανούς πολιτικούς. Εσένα δεν σου έχουνε πει τίποτα στο αυτί ή σε ένα τραπέζι, για ό,τι συμβαίνει στον τόπο μας;
Ντ.: Όχι. Ούτε θα στο πει ποτέ κανένας αυτό. Διότι κανένας δεν κρεμάει στα μανταλάκια ότι λαδώνει. Ούτε αυτός που λαδώνει, ούτε αυτός που λαδώνεται.
Τρ.: Έγραψαν πολλά για τις κοινωνικές συναναστροφές σου με τον Χριστοφοράκο. Βγήκανε φωτογραφίες σου μαζί του. Ποτέ δεν σου μίλησε για τις «προσπάθειες» που κατέβαλε να πλησιάσει υπουργούς και να πάρει υπογραφές τους για να πουλήσει η Siemens;
Ντ.: Αυτή ήταν η δουλειά του, να πουλάει. Δεν ήρθε ποτέ σε μένα να μου προτείνει κάποια δουλειά κάτω από το τραπέζι. Γι’ αυτό ο δήμος Αθηναίων δεν είχε κάνει ποτέ δουλειά με τη Siemens. Η μόνη δουλειά που είχε κάνει (γέλια) είναι να πάρουμε χορηγία γι’ αυτές τις περίφημες καφετιέρες, τοστιέρες, για τις οποίες με κράξανε και με κρεμάσανε στα μανταλάκια. Τοστιέρες και καφετιέρες που είναι στις λέσχες φιλίας στον δήμο Αθηναίων ως χορηγία. Αυτό ήταν το... νταλαβέρι, ας πούμε. Από εκεί και πέρα το «κοινωνικό»... όταν θες να κάνεις ζημιά, Γιώργο, και ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ, δεν είσαι αρχάριος, όταν έχω φωτογραφία μου με δύο υπουργούς Εξωτερικών και δύο προέδρους Επιμελητηρίων να στέκονται και οι τέσσερις και να χαμογελάνε σε μια κάμερα και η φωτογραφία που δημοσιεύεται στην Ελλάδα «κόβει» τον υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας και τον άλλον, αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στην ομιλία της κας Μέρκελ στην Ελλάδα και ο Χριστοφοράκος ήταν πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου. Μας είχε καλέσει ως οικοδεσπότης της εκδήλωσης και καθόμαστε στη σειρά μπροστά στις κάμερες και κόβεται η φωτογραφία για να με δείξει μόνο με το Χριστοφοράκο... Ε, με συγχωρείς, εάν αυτό δεν είναι σκόπιμη διαστρέβλωση, τότε τι είναι;
Της λέω ότι στην πρόσφατη συνάντηση που είχα με τον Καραμανλή, εκείνος μου είχε πει ότι ήταν «σπαθί» στο υπουργείο Εξωτερικών. Από την άλλη, τα τηλεγραφήματα τουWikiLeaks έλεγαν ότι ήταν «πιόνι» των Αμερικανών και «κάρφωνε» το Μολυβιάτη ή τα μυστικά ραντεβού του Καραμανλή με τον Πούτιν.
«Δεν μπορώ να σου πω τη λέξη. Ίσως τη λέξη που δεν μπορείς να γράψεις. Όλα αυτά είναι... μαλακίες! Πρώτον, ο Καραμανλής ήξερε τα πάντα. Δεύτερον, τη μάχη με τους Αμερικανούς εγώ την έδωσα και το ξέρει αυτό καλά. Ξέρει πολύ καλά τις συζητήσεις που είχα μαζί τους. Γι’ αυτό δεν σου κρύβω ότι περιμένω να βγάλει κι άλλα τοWikiLeaksΑυτά που εγώ δεν μπορώ να πω (γέλια). Γιώργο, όταν εγώ πήγα στο υπουργείο Εξωτερικών, ήταν μεγάλη τιμή και μεγάλη ευθύνη. Είχα το δέος της βενιζελικής ιστορίας. Στο σπίτι μας ο Βενιζέλος ήταν κομμάτι της ζωής μας. Όταν είσαι η πρώτη γυναίκα υπουργός Εξωτερικών, νιώθεις ένα δέος.
Τρ.: Άρα, δεν είσαι πράκτορας της CIA; Δεν φοβάσαι μήπως βγούνε τίποτα αρχεία πάλι από το WikiLeaks;
Ντ.: Δεν θα είχα καμία αντίρρηση να τα δημοσιεύσουν όλα.
Ξαναγυρίζω στο «μαύρο» χρήμα που καταλήγει στα ταμεία των κομμάτων. Βλέπω ότι έχει διάθεση να μιλήσει.
Τρ.: Τι γίνεται, πέφτει πολύ «μαύρο» χρήμα στα μεγάλα κόμματα; Σε ρωτάω τώρα που δεν είσαι μεγάλο κόμμα.
Ντ.: Μικρό και καθαρό.
Τρ.: «Επιχορηγήσεις» από «φίλους»;
Ντ.: Από φίλους...
Τρ.: Ναι, αλλά αυτά δεν καταγράφονται, δεν μπαίνουν ας πούμε σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Γίνεται «κουβάλημα», «μεταφορά», «μέτρημα» από τον εκάστοτε «χορηγό»...
Ντ.: Πρέπει να ξέρεις ότι υπάρχουν τα λογιστήρια των κομμάτων, τα οποία καταγράφουν τις δωρεές. Τώρα, στην Ελλάδα, υπάρχει ένας απόλυτος παραλογισμός, ο οποίος είναι ότι με το να βγαίνεις και να λες ότι επιτρέπεται η χορηγία μέχρι 1.000 ευρώ το μήνα ή μέχρι 1.500 ευρώ, κοροϊδεύεις και με αυτό. Εγώ, λοιπόν, έχω πει από την αρχή, όλα αυτά είναι πάλι φαρισαϊσμός, πάλι ψέματα! Γιατί πρέπει να πούμε ψέματα στον κόσμο; Θέλεις κύριε Τράγκα μου να βοηθήσεις της «Συμμαχία»; Έλα σε παρακαλώ πάρα πολύ, δώσε μου όσα θέλεις... και ελπίζω να μου δώσεις πολλά (γέλια). Να το γράψω στο site, να πω ότι ο κ. Γιώργος Τράγκας έδωσε στη «Συμμαχία» τόσα χρήματα, γιατί πιστεύει στις αρχές και στις ιδέες της. Όπως γίνεται στην Αμερική και σε άλλα κράτη.
Τρ.: Αυτός όμως που δίνει τα πολλά λεφτά σε ένα κόμμα, κάποιο αντάλλαγμα γυρεύει...
Ντ.: Μην είσαι τόσο βέβαιος. Τα ύποπτα λεφτά, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τα λεφτά των εκλογών. Τα ύποπτα λεφτά είναι αυτά που μεταφέρονται στη μέση του τίποτα.
Τρ.: Δηλαδή, οι μεταφορές που γίνονται στη μέση της τετραετίας, έτσι;
Ντ.: Αυτά κατά τη γνώμη μου είναι ύποπτα.
Τρ.: Τα μεγάλα κόμματα έχουν και λίστες μόνιμων χορηγών;
Ντ.: Βεβαίως.
Τρ.: Κρατάνε και μια... δικαιοσύνη στη διανομή; Όσα δίνουν στο ένα κόμμα, δίνουν και στο άλλο;
Ντ.: Μα σου είπα, μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να στηρίξουν όλα τα κόμματα.
Τρ.: Εσείς, ένα μικρό κόμμα όπως η «Δημοκρατική Συμμαχία» μπορείτε να κινείστε πιο ελεύθερα, αλλά έχετε και ανάγκες, έξοδα. Εσύ αύριο είσαι διατεθειμένη να βγάλεις τη λίστα των επιχειρηματιών που θα «ακουμπήσουν» τα λεφτά στο ταμείο σου;
Ντ.: Εμείς βγάλαμε ήδη. Εμείς θα εφαρμόσουμε τον νόμο. Αν δώσεις πάνω από 500 ευρώ, βγαίνει το όνομά σου στον αέρα. Αν δώσεις κάτω από 500 ευρώ, μπορεί να μην ανακοινωθεί το όνομά σου. Ρωτάμε τους ανθρώπους τι θέλουν. Στα δικά μας βιβλία είναι όλα γραμμένα, για την περίπτωση ελέγχου.
Τρ.: Ο Μητσοτάκης είπε ότι εκτός από τα δύο μεγάλα κόμματα, υπήρχε και τρίτο που έπαιρνε από το 2% της Siemens...
Ντ.: Εγώ ξέρω ότι ο Χριστοφοράκος το είπε. Από εκεί και πέρα, η άποψή μου είναι ότι πρέπει να κάνουμε μια σοβαρή έρευνα για τα τελευταία 15 χρόνια στην Ελλάδα. Να δούμε πού πήγαν τα λεφτά που δόθηκαν από τον κρατικό κορβανά, ώστε να κλείσει η υπόθεση.
Μου δίνει την εντύπωση ότι ξέρει πολλά. Άλλωστε και ο κόσμος, μην κρυβόμαστε, γνωρίζει ότι τα κόμματα χρηματοδοτούνται όχι μόνο από το κράτος, αλλά και από ιδιώτες. Μόνο που δυστυχώς από τα επίσημα στοιχεία που κατατίθενται στην Επιτροπή Διαφάνειας της Βουλής δεν βγαίνει ο... λογαριασμός!
«Αισθάνομαι ότι πρέπει να δώσουμε λογαριασμό στους Έλληνες. Αισθάνομαι έντονα ότι πρέπει να ξανακερδίσουμε τη χαμένη τιμή μας, οφείλουμε να βγούμε και να καθαρίσουμε τους λογαριασμούς μας. Πρέπει να γίνει έλεγχος σε όλα τα κόμματα και να υπάρξει νέος νόμος περί χρηματοδότησης, ο οποίος θα είναι ξεκάθαρος και δρακόντειος. Πόθεν έσχες για όλους στη δημοσιότητα και ισολογισμοί καθαροί. Δεν μπορεί τα κόμματα να είναι κύτταρα παρανομίας. Δεν υπάρχει οργανισμός που να εμφανίζει, όπως τα κόμματα στην Ελλάδα, μόνο έξοδα, αλλά να μην δίνει κανένα λογαριασμό για τα έσοδά του».
Τρ.: Ξέρεις όμως; Όλα αυτά τα εκατομμύρια των κρατικών επιχορηγήσεων προς τα κόμματα δεν είναι πρόκληση εν μέσω Μνημονίου;
Ντ.: Σίγουρα! Τα κόμματα παίρνουν πάρα πολλά λεφτά. Συνολικά 77 εκατομμύρια τον χρόνο. Ξέρεις, είναι εντυπωσιακό να μην δέχονται κάτι που πρότεινα εγώ. Τα 77 να γίνουν 57. Είναι δυνατόν να «κουρεύεις» μισθούς και συντάξεις. Να κόβεις 150 εκατομμύρια από το ΕΚΑΣ και να μην δέχεσαι, για λόγους συμβολικούς και αξιοπρέπειας, να κοπούν 20 εκατομμύρια από α κόμματα;
Ακούγεται οργισμένη. Και είναι απόλυτη. Σίγουρα τα 20 εκατομμύρια που θα εξοικονομηθούν δεν θα σώσουν τους συνταξιούχους -το γνωρίζει αυτό- αλλά το προτείνει, έστω και συμβολικά, ως δείγμα ευαισθησίας προς τους ανθρώπους αυτούς. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, πολλές φορές αισθάνθηκα ότι εκτός από το δυναμικό και μερικές φορές αφ’ υψηλού (όπως η ίδια παραδέχεται) πρόσωπο που βγάζει προς τα έξω, έχει και ευαισθησίες. Είχα ακούσει, άλλωστε, ότι το βράδυ που έχασε την αρχηγία της Ν.Δ. έκλαψε και λίγο αργότερα βρέθηκε σε ένα οικογενειακό τετ-α-τετ με τον πατέρα της. «Τι σου είπε;», τη ρωτάω.
Ντ.: Είναι πολύ δυνατός ο Μητσοτάκης. Σου δίνει δύναμη. Από αυτή την άποψη ήμουν πολύ τυχερή. Και τα παιδιά μου και ο Ισίδωρος και ο πατέρας μου, ήταν βασικοί μοχλοί για να ξεπεράσω πολύ γρήγορα ένα σοκ. Πρέπει να ξέρεις ότι όταν έχεις πατέρα στον Κώστα και μητέρα τη Μαρίκα έχεις πάντα ένα αίσθημα ασφάλειας.
Τρ.: Κάποιοι μου είπαν ότι τα έβαλες με τους συνεργάτες σου γιατί δεν σε είχαν ενημερώσει σωστά, δεν είχαν «δει» το αποτέλεσμα.
Ντ.: Είμαι ένας άνθρωπος που δεν χρεώνει ποτέ σε άλλους τις δικές του ευθύνες. Το τελευταίο πράγμα που θα έκανα, ήταν να τα βάλω με τους συνεργάτες μου. Δεν είσαι ευχαριστημένος όταν χάνεις! Εγώ δεν είχα χάσει ποτέ. Κι αυτό δημιουργεί μια υπεροψία. Ξέρεις όμως, ένας μεγάλος πολιτικός είχε, κάποτε, πει ότι τελικά στη ζωή πρέπει να χάνεις κιόλας. Αν δεν χάσεις, ενδεχομένως, δεν είσαι μακροπρόθεσμα χρήσιμος. Οπότε ήταν και για μένα ένα καλό μάθημα το να χάσω.
Τρ.: Η οικογένειά σου ενοχλήθηκε περισσότερο γιατί έχασε από τον Σαμαρά και όχι από κάποιον άλλον; Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος, η πικρία θα ήταν λιγότερη;
Ντ.: Η αλήθεια είναι ότι ο Μητσοτάκης ήταν και είναι πεπεισμένος ότι ο άνθρωπος αυτός δεν θα μπορούσε ποτέ να οδηγήσει τη Ν.Δ. στην εξουσία, ενώνοντας και διευρύνοντας την παράταξη. Κι αυτό το πιστεύει όχι για προσωπικούς λόγους. Αυτούς τους έχει κλείσει πλέον.
Τρ.: Ο Μητσοτάκης μιλάει ακόμη με την οικογένεια Μπους;
Ντ.: Ναι, έχει πολύ καλές σχέσεις. Με τον πατέρα Μπους που είχε έρθει στο σπίτι μας στα Χανιά και του στέλναμε το περίφημο λάδι μας.
Τρ.: Είχες τσακωμούς με το Μητσοτάκη για τα πολιτικά;
Ντ.: Είναι δύσκολο να τσακωθείς με τον Μητσοτάκη. Διότι απλώς σε εξοντώνει στον διάλογο, πράγμα το οποίο ήταν η τακτική του. Εκείνη την εποχή και για καιρό ήταν εξόριστος, οπότε σε εξόντωνε στον διάλογο κι εκεί που ανέβαζες τόνους μετά από δύο ώρες, είχες βαρεθεί να προσπαθείς να κερδίσεις το επιχείρημα.
Τρ.: Τι αγαπάει πιο πολύ σε σένα ο Μητσοτάκης; Ότι ακολούθησες τα πολιτικά του βήματα;
Ντ.: Ότι είμαι τσαμπουκάς! Κοίταξε, είναι πολλά πράγματα που με τον Μητσοτάκη έχουμε κοινά. Σε πολλά διαφωνούμε, αλλά είσαι πολύ τυχερός αν έχεις τον Μητσοτάκη πατέρα και τη Μαρίκα μάνα. Κι ας λένε ό,τι θέλουν. Είναι μεγάλη ιστορία να μεγαλώνεις σε ένα σπίτι, στο οποίο σου δίνουν την αίσθηση της ασφάλειας, ακόμη κι όταν είσαι στην εξορία ή ο Μητσοτάκης στη φυλακή. Υπάρχει η περίφημη ρήση της μητέρας μου ότι από πολλή αγάπη δεν έπαθε κανείς τίποτα.
Τρ.: Πώς πιάνεις τον εαυτό σου τώρα; Είσαι πιο συντηρητική από πριν, υπήρξες αναρχοαυτόνομη;
Ντ.: Σίγουρα πέρασα σε πιο συντηρητικά επίπεδα.
Τρ.: Η Ντόρα μετά από τόσα χρόνια στην πολιτική και σε νέες περιπέτειες, έχει κάποιες ώρες να κοιτάξει τον εαυτό της, τη γυναίκα;
Ντ.: Και βέβαια έχω. Πώς, πώς! Και στις γιορτές θα πάμε έξω και σε κάποια ταβερνάκια. Έχει τίμημα η πολιτική, ας μην κρυβόμαστε...
Τρ.: Αξίζει το τίμημα τελικά;
Ντ.: Εξαρτάται πόσο πολιτικό ζώον είσαι. Η πολιτική έχει περισσότερα προβλήματα και λιγότερες χαρές, όπως έχουν πει όλοι, αλλά είναι και μικρόβιο, το οποίο άμα το έχεις... Εγώ θυμάμαι από την πρώτη απεργία στη γερμανική σχολή, σε ηλικία ας πούμε 16 ετών στο Παρίσι, την έκανα εγώ.
«Ξέρεις -μου λέει- η δολοφονία του Παύλου ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου».
Θυμάται με λεπτομέρειες όσα έχει ζήσει εκείνες τις δραματικές ώρες. Γέρνει περισσότερο στην καρέκλα και δείχνει φορτισμένη. Έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα της τρομοκρατίας. «Για μένα -συνεχίζει- είναι ο απόλυτος παραλογισμός. Με αυτό δεν μπορείς να συμβιβαστείς ποτέ. Τι να πω; Ότι δεν είμαι ευαίσθητη στο θέμα; Και ποιος θα με πιστέψει εάν το πω;»
Από εκείνες τις δύσκολες στιγμές έως και σήμερα, η Ντόρα και τα παιδιά της έγιναν ένα τρίο αδιάσπαστο. «Έχω τα καλύτερα παιδιά», λέει και χαμογελάει με νόημα. Τη ρωτάω για τη ζωή της με τον Ισίδωρο. Όταν έχασε την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας έφυγε μαζί του λίγες μέρες στο Παρίσι. Για να ξεκουραστεί, να τακτοποιήσει τις σκέψεις της. «Είναι μεγάλη ιστορία, Γιώργο, να έχεις δεύτερη ευκαιρία στη ζωή σου. Μεγάλη ιστορία».
Τρ.: Είναι καλός σύντροφος ο Ισίδωρος;
Ντ.: Ο καλυτερότερος.
Τρ.: Είναι ομιλητικός, όταν σε βλέπει στενοχωρημένη;
Ντ.: Όχι πολύ. Αλλά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στους ανθρώπους να έχεις έναν βράχο δίπλα σου.
Τρ.: Τι σου έλεγε στο Παρίσι τις ημέρες που ήσουν στεναχωρημένη;
Ντ.: Ο Ισίδωρος δεν θα πει ποτέ πράγματα που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Είναι αν θες πάντοτε η φωνή της κοινής λογικής. Δεν έχει μπει ποτέ στην πολιτική και δεν έχει τις διαστροφές που έχουμε εμείς.
Δεν ξέρω αν θα χαρακτήριζε και η ίδια «πολιτική διαστροφή» το όραμά της να γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ελλάδας, αλλά χάνοντας την καρέκλα του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, άραγε αισθάνεται ότι έχασε οριστικά το τρένο και για την πρωθυπουργία;
«Το πρόβλημα, ξέρεις, στη φιλοδοξία του καθενός δεν είναι μόνο η πολιτική φιλοδοξία. Άλλωστε, προσγειωθήκαμε όλοι στην πραγματικότητα. Η χώρα είναι σε μια τραγωδία. Εκατό άνθρωποι περνάνε κάθε μέρα από το γραφείο μου. Απελπισμένοι ή φοβισμένοι. Εκείνη την ώρα παύει η φιλοδοξία σου να είναι προσωπικό στοίχημα. Γίνεται συλλογικό. Εάν δεν κερδίσουμε το συλλογικό στοίχημα δεν έχει νόημα να γίνεις πρωθυπουργός μιας διαλυμένης χώρας. Εγώ ποτέ δεν επένδυσα στη χρεοκοπία της χώρας. Ποτέ».
Η απάντησή της μου δίνει την αφορμή να τη ρωτήσω εάν πιστεύει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου χειρίστηκε σωστά το δίλημμα «διάσωσης» ή «χρεοκοπίας» της χώρας.
«Του πήρε ένα εξάμηνο για να καταλάβει πού βρισκόμαστε. Ένα πολύτιμο εξάμηνο για την οικονομία. Επιδεινώθηκε η κατάσταση, το αποτέλεσμα, Γιώργο, είναι ότι σήμερα ένας άνθρωπος αποφασισμένος πλέον, έχει επιλέξει να κάνει αυτή την πολιτική -με τις αδυναμίες που έχει ο καθένας- αλλά χωρίς συνεργάτες».
Τρ.: Δεν έχει επιτελείο πιστεύεις;
Ντ.: Νομίζω ότι δυόμιση άνθρωποι πιστεύουν σε αυτή την πολιτική, άντε να τους κάνεις τρεις. Οι υπόλοιποι είναι διχασμένες προσωπικότητες. Δεν υπάρχει όραμα. Εγώ βαθύτατα πιστεύω ότι η Ελλάδα μπορεί να ανακάμψει. Έχει τη δυνατότητα να γίνει, για παράδειγμα, πανευρωπαϊκή πρωτεύουσα ενέργειας. Η ναυτιλία μας έχει τεράστια δυναμική. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν τα αξιοποιούμε.
Τρ.: Θα συνεργαζόσουν με τον Παπανδρέου σε μια συμμαχική κυβέρνηση; Τώρα μάλιστα που ακούγεται ότι πάμε για εκλογές;
Ντ.: Μόνο σε μια προγραμματική βάση, που θα με έπειθε ότι αυτό που εγώ ονειρεύομαι για την πολιτική που θα ασκηθεί, θα υλοποιηθεί. Ότι θα εξαφανιστεί η απίστευτη αυτή λογική της καθημερινής διαχείρισης, αυτή η μικροπολιτική που εξοντώνει όλον τον κόσμο κι εμένα που είμαι μέσα στο σύστημα.
Τρ.: Έχεις κουβεντιάσει καθόλου με τον Παπανδρέου;
Ντ.: Όχι.
Τρ.: Στην περίπτωση μιας συμμαχικής κυβέρνησης, αν έβλεπες ότι μετέχει ο Καρατζαφέρης θα αντιδρούσες;
Ντ.: Εγώ; Κοίταξε, Γιώργο, στη φάση αυτή το πρόβλημα δεν είναι ποιος θα μπει, ούτε οι καρέκλες θα παίξουμε ρόλο. Εγώ, άλλωστε, είμαι πολλή χορτάτη από καρέκλες. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου! Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ποια θα είναι η πολιτική που θα ακολουθηθεί. Δεν μπορώ να ακούω, να λέει η Νέα Δημοκρατία ότι «θα στηρίξει τους γιατρούς κατ’ επιλογήν και κατά περίπτωση». Εδώ τους είχα τους γιατρούς, στο γραφείο μου. Ας μην τους κοροϊδεύουν! Πες «καθίστε κάτω ρε παιδιά, τόσα έχουμε. Ας κόψουμε κατ’ αρχήν τη μίζα και τη ρεμούλα στην υγεία.
Τρ.: Τα «χώνεις» στον Αβραμόπουλο, επειδή στάθηκε δίπλα στον Σαμαρά;
Ντ.: Έλα μωρέ... αηδίες! Εγώ έχω ένα βασικό πρόβλημα: ότι κάθε φορά που λέω κάτι, δεν ακούνε τι λέω, αλλά προσπαθούν να πουν ότι το λέω για τον άλφα ή τον βήτα λόγο κι αυτό, αν θες, με κάνει και μένα να βγαίνω από τα ρούχα μου! Διότι, δεν το λέω για κανένα Αβραμόπουλο, δεν ενδιαφέρει ποσώς ο Αβραμόπουλος, δεν με ενδιαφέρει ποσώς κανένας γενικώς πολιτικός. Με ενδιαφέρει όμως να κοπεί το πάρτι. Και το πάρτι είναι μεγάλο. Ενώ τα γεροντάκια δεν έχουν ουσιαστική περίθαλψη. Κι εκεί διαφωνώ με τον Λοβέρδο. Είναι η εύκολη λύση να κόψεις τα λεφτά από τους μισθωτούς. Η δύσκολη είναι να πιάσεις το πλιάτσικο.
Τρ.: Πρωθυπουργό βλέπεις τον Σαμαρά;
Ντ.: Ειλικρινώς, δύσκολα.
Τρ.: Δεν το αποκλείεις;
Ντ.: Όχι, βέβαια, γιατί να το αποκλείσω;
Τρ.: Πες μου τώρα, ετεροχρονισμένα, είχες προειδοποιήσει τον Καραμανλή ότι έρχεται συντριβή; Τον έσπρωξες σε πρόωρες, όπως λένε, για να πάρεις μετά την καρέκλα;
Ντ.: Πιστεύεις ότι είχε ανάγκη από εμένα ο Καραμανλής; Ο Καραμανλής είναι ένας έξυπνος άνθρωπος.
Η ώρα κοντεύει δύο, ώρα μεσημεριανού σκέφτομαι, και πρέπει σιγά σιγά να φύγω. Λίγο πριν τελειώσουμε τη συνάντησή μας, θέλω να μάθω πώς πάει το κόμμα. Πολλαπλασιάζονται τα μέλη; Στενοχωρήθηκε για κάποιους φίλους της από τη Ν.Δ. που δεν ήρθαν στο κόμμα της; Κι ύστερα, τι γίνεται με τους «στρατούς», τις «λεγεώνες», που λέγεται ότι ακολουθούν πάντα την οικογένεια Μητσοτάκη;
«Γιώργο, εμείς έχουμε φίλους που μας πιστεύουν. Δεν είναι “στρατός” αυτό. Είναι απλώς φίλοι. Μην ξεχνάς ότι στην Κρήτη είμαστε Βενιζελικοί. Κρητικοί είμαστε, πώς να το κάνουμε; Έχουμε άλλου είδους λογική σε μερικά πράγματα. Πάντως, για να ξέρεις, η δύναμή μας είναι μεγάλη και στη Θεσσαλία και στην Ήπειρο και στα νησιά και στην Αττική. Καθημερινά αυξάνονται τα μέλη της Συμμαχίας. Η Κρήτη, αναμφίβολα, είναι τεράστιο ορμητήριο, αλλά έδειξε κιόλας ότι όταν παίρνεις ρίσκο στην πολιτική, μπορείς να χάσεις, αλλά και να κερδίσεις».
Τρ.: Πιστεύεις ότι σε πούλησαν οι «ντορικοί» που παρέμειναν κοντά στο Σαμαρά;
Ντ.: Στενοχωρήθηκα για κάνα δύο. Για κάποιους άλλους, που ξέρεις τις διαδρομές και τους χαρακτήρες τους, λες καλύτερα. Η Δημοκρατική Συμμαχία θέλουμε να στηθεί και να λειτουργήσει από ανθρώπους που έχουν πάθος και ειλικρίνεια.
Τρ.: Παρεμπιπτόντως, πώς βλέπεις το Κίνημα «Δεν Πληρώνω»;
Ντ.: Είμαι κάθετη σε όλες τις μορφές ανομίας. Όμως, δεν είναι δυνατόν να πληρώνουν οι κάτοικοι της Αττικής διόδια για να πάνε από το ένα μέρος στο άλλο. Όπως δεν είναι δυνατόν να πληρώνουν οι Έλληνες διόδια για δρόμους που δεν έχουν κατασκευαστεί και αποτελούν καρμανιόλες για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Αυτά τα θέματα πρέπει να τα εξετάσουμε με ιδιαίτερη προσοχή.
Τρ.: Νομίζεις ότι θα έχουμε εξελίξεις στο Αιγαίο ή στην Κύπρο;
Ντ.: Έχεις μια εκρηκτική κατάσταση στην Αλβανία, που προχωράει και στα Σκόπια. Και κακώς δεν το παίζουν τα ΜΜΕ. Έχεις για πρώτη φορά έντονες αντιδράσεις. Πολύ ευαίσθητες χώρες που σήμερα έχουν χάσει κάθε ελπίδα να μπουν στην Ευρώπη, που ήταν πάντα σταθεροποιητικός παράγοντας. Τόσα χρόνια που ήμασταν στο υπουργείο Εξωτερικών, οι δραστηριότητες στα Βαλκάνια ήταν πάρα πολύ έντονες. Σήμερα, λίγο πολύ, η εντύπωση είναι ότι τους έχουν αφήσει στη μοίρα τους. Κι αυτό δημιουργεί -και συν την κρίση κι όλα αυτά- μια άσχημη ατμόσφαιρα. Ο νότος της Μεσογείου δεν ξέρω τι θα μας βγάλει. Και στο Κυπριακό, δεν βλέπω τους Τούρκους διατεθειμένους να κάνουν ούτε ένα βήμα.
Πάντως, βλέπει με θετικό μάτι την ανάπτυξη των σχέσεών μας με το Ισραήλ και με υπερηφάνεια λέει ότι ήταν η πρώτη που έφερε τον Κινέζο Πρόεδρο στην Ελλάδα.
Έφυγα από το στρατηγείο της «Δημοκρατικής Συμμαχίας» με την αίσθηση ότι η Ντόρα έχει χωθεί για τα καλά σε μια νέα περιπέτεια. Να ανεβάσει ψηλά το κόμμα της και να πρωταγωνιστήσει πάλι στην κεντρική πολιτική σκηνή. Όπως και να το κάνουμε είναι κόρη του Μητσοτάκη. Έχει τεράστια προσωπική εμπειρία που απέκτησε σε καίρια πόστα. Έχει ζήσει όσο λίγοι τα παρασκήνια της πολιτικής ζωής του τόπου. Και ίσως τώρα είναι πιο αποφασισμένη από ποτέ. Ο χρόνος θα δείξει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου